De coronacrisis treft ons hard in ons hart. In Brabant, Nederland, Europa en de wereld, en ook onze gemeente ontkomt er natuurlijk niet aan. We hebben al een aantal bevestigde besmettingen, maar waarschijnlijk hebben meer mensen het onder de leden (gehad). En we weten ook dat nog meer mensen het coronavirus gaan krijgen.
Dat heeft gevolgen voor ons dagelijks leven. Ons verzorgingstehuis zit op slot, gemeenschapshuizen, sporthallen en sportparken zijn gesloten, winkels zijn dicht en ondernemers zitten thuis. En ook de horeca ligt stil, terwijl de huur en het personeel gewoon betaald moeten worden.
Lastig voor iedereen.
Toch moeten we verder, en dat is voor ons allemaal moeilijk, zoeken en wennen. Zo gingen vorige week jongeren die niet naar school kunnen met het lekkere weer in grote groepen voetballen op het sportpark in Bladel. Logisch natuurlijk, maar niet de bedoeling met 80 man op een sportpark.
We hebben ouderen in het verzorgingstehuis die geen bezoek kunnen ontvangen, maar andersom kan de familie dus ook niet bij vader, moeder, opa of oma op bezoek. De opa van mijn vriendin is 102 en blind, maar hem kunnen we nu dus alleen bellen. Dat is voor hem knap lastig, maar ook voor ons. Bij mijn oma hebben we met de familie afgesproken dat we zo veel mogelijk wegblijven en alleen bellen. Deze situatie geldt voor veel meer mensen en gun je niemand, maar het is even niet anders.
En helaas zie je ook dat sommigen toch nog misbruik proberen te maken van de situatie. Bijvoorbeeld door zonder vergunningen en met onbekende bedoelingen te gaan collecteren. Ben dankbaar voor de hulp die wordt aangeboden, maar blijf alsjeblieft alert op babbeltrucs en oplichting!
Positief blijven.
Gelukkig zie ik ook dat onze kleine, hechte gemeenschap zich gedraagt, zoals het een gemeenschap betaamt. Het gemeenschapsgevoel is er echt, en dat zie je nu. Zo ontstaan er allemaal mooie initiatieven op Facebook en Whatsapp. Van mensen die hulp aanbieden bij de boodschappen tot ideeën om ouderen een kaartje te sturen.
De crisis brengt ook het beste in de ondernemers naar boven. Zo zijn sommige restaurants begonnen met bezorgen en afhalen. Om ze een hart onder de riem te steken, gaan wij thuis 7 dagen achter elkaar lokaal eten afhalen en daar zijn we vrijdag mee begonnen. Of kijk naar Van Ham tenten en podia, die in heel Nederland festival- terreinen bouwt maar het nu zwaar heeft. Hij biedt zijn diensten, mensen en materiaal daarom aan de gemeenschap aan.
Een mooi voorbeeld, maar dit geldt natuurlijk voor heel veel mensen: ook zij willen bijspringen om de gemeenschap te helpen. Op mijn werk heeft het trouwens een positieve uitwerking. Sinds we telefonisch of met video overleggen, zijn onze vergaderingen effectiever dan ooit. Ze zijn korter, maar we bereiken hetzelfde.
We móéten en gáán door.
Gelukkig lopen de vitale processen gewoon door, ook bij de gemeente. Zo werken we hard aan maatregelen om ondernemers te ontlasten. Maar denk ook aan de uitkeringen, de hulp bij het huishouden, het zorgloket (op afstand), en de balie die (op dit moment) nog gewoon open is voor dringende zaken.
We zetten alle zeilen bij, maar toch kunnen bovenstaande dingen veranderen als de situatie daarom vraagt. Ik heb dit artikel op zaterdag geschreven, en weet net als de rest van Nederland niet hoe de crisis zich verder gaat ontwikkelen. Ik heb groot respect voor ieders inzet, bij gemeentelijke zaken maar bijvoorbeeld ook in de thuiszorg die hoe dan ook gewoon doorloopt.
Daarbij wil ik ook een beroep doen op ieders gezonde verstand. Denk na wat je nú moet doen en blijf thuis als dat kan. Leuk dat je de extra tijd gebruikt om je huis of tuin op te ruimen, maar blijf even weg bij de milieustraat en ga niet naar het gemeentehuis om een paspoort op te halen, als je die nu niet dringend nodig hebt. Of regel zaken telefonisch als dat kan, zodat je de deur niet onnodig uit hoeft.
Gebruik je verstand en let op elkaar.
Laten we proberen met elkaar op een goede manier met de situatie om te gaan door elkaar te helpen. En als je dan soms even niets kunt doen, dan is dat lastig te accepteren. Dat heb ik ook, maar we moeten het doen met de situatie zoals die nu is. Gelukkig doen we dat goed en probeert iedereen er het beste van te maken.
We zijn nog lang niet uit de coronacrisis en niemand weet wanneer dat wel zo is, maar het kan best nog even gaan duren. Daar moeten we op voorbereid zijn. Niet door te gaan hamsteren (er is echt genoeg eten!), maar vooral mentaal. Wees dus voorbereid op langdurig thuiszitten en zieken om je heen.
Dat is geen prettige gedachte, maar we moeten er als gemeenschap samen de schouders onder zetten en dat ook blijven doen. Er voor elkaar zijn en voor elkaar zorgen. Dat doen wij als gemeente, maar blijf dat ook als inwoner, buurman, vriendin of collega doen. Want alleen zo komen we er samen (sterker) weer uit!
Met sterke groet,
Davy Jansen
Wethouder volksgezondheid, welzijn en sport