Nog voordat ik bedacht was, maakte mijn paps en mams de beslissing om naar Bladel te verhuizen. Ons pa ging aan de slag bij wat toen net de naam Centerparcs had gekregen, en vanuit Nijmegen streken ze neer op de Doolandweg. Niet lang daarna kwam ik om de hoek kijken, als enige Zumker ook echt geboren in Bladel (en Netersel). Over de jaren heen ontdekte ik steeds meer Bladel. Van de veldjes en speeltuinen vlakbij huis, tot het grote Doolandveld, en zelfs de voetbalvelden die voor mijn kinderhoofd aan de andere kant van de wereld lagen. Maar over die jaren heen kreeg ik steeds meer Bladel mee. Zelf op de fiets het dorp door, op zaterdag doen alsof ik kon voetballen met ons pa als coach, en met ons mam langs de kant ging ik tennissen.
Na het afronden van mijn tijd op het Pius X had ik het gevoel dat ik de gehele “Bladel experience” had gehad. Maar puur uit gemak bleef ik hier wonen. Kocht in Bladel mijn eigen appartementje. En tot ik iets meer dan drie jaar geleden samen met mijn vrouw onze jongeman mocht verwelkomen, dacht ik dat Bladel niet zoveel veranderd was. Maar achter de kinderwagen ziet de wereld, en zo ook Bladel, er toch heel anders uit. De veldjes en speeltuintjes van vroeger schat ik nu in op hoe veilig ze zijn, waar de kleine kan vallen, en waar hij mag vallen als het dan toch moet. Moet ik hem omhoog helpen of juist zelf even laten doen? Staat hij bovenaan de glijbaan te schreeuwen om aandacht of heeft hij écht hulp nodig? Steeds vaker moedig ik hem aan om het gewoon te proberen, zoals ik vroeger ook aangemoedigd werd. Hij heeft het misschien nog niet door, maar hij is begonnen aan zijn eigen Bladel experience.
Zo zie ik hem kruipend, lopend, en tegenwoordig rennend ons prachtige dorp ontdekken, waar ik ben opgegroeid. Met zijn kleine zusje op sleeptouw gaat hij naar speeltuintjes waar ik vroeger ook ben geweest. Hij voetbalt op veldjes waar ik dat vroeger ook deed, gaat van de glijbaan op plekken waar er in mijn jeugd nog niets stond, en schaaft op exact dezelfde plek zijn knie open als ik dat 30 jaar geleden ook deed. Mijn Bladel wordt langzaamaan zijn Bladel.
Afgelopen Koningsdag zat ik bij Wijnen op het terras, aan de perfect geplaatste tafel tegen de glijbaan, en terwijl mijn volgende generatie op de glijbaan stond bedacht ik me iets. Ons pa en ma kwamen naar Bladel, maar dat menneke is in hart en nieren een echte Bladelnaar.
Dries Zumker
Commissie Inwoners – Bladel Transparant
Dries.zumker@bladel.nl