Graag neem ik je mee naar een (voor ons) zeer vroege ochtend, 26 september 2023. Om 6:00 besloot onze toen anderhalf jaar oude jongeman dat het dag was. Meneer wilde naar beneden, dus ging er iemand mee naar beneden. Geen probleem, ik sliep (of deed alsof) en dus ging mama met hem naar beneden. Met Tuur op de arm en een 36,5 weken zwangere buik ging ze de trap af. Iets sneller dan bedoeld was, want ze schoof de een-na-laatste tree van de trap af en kwam lelijk op haar voet terecht. Ze wist onze jongeman recht op te houden, maar ik kon niet langer doen alsof ik sliep en schoot, zonder te vallen, de trap af.
Om de rust te bewaren heb ik meneer voor de tv gezet, waar hij voor een kersverse aflevering Sesamstraat met zijn beker melk niets merkte. Terwijl Elmo zijn vierde Sesamstraat inzette, realiseerde ik me dat mijn vrouw omhoog helpen een beter idee was dan meezingen op de bank. Achter me kwam mijn zeer zwangere vrouw tijgerend bij de koelkast aan, waar ze zich ver genoeg rechtop kon trekken en duidelijk kon maken dat haar voet absoluut zeker gebroken was. Sesamstraat stond hard genoeg om het taalgebruik te maskeren, maar zeker was dat we het niet gingen redden met een paracetamol en een kussentje onder de voet. Gezien mijn hoogzwangere vrouw een val van de trap had gemaakt wilden we zo snel mogelijk naar een huisarts om zeker te weten dat alles goed was.
Vanaf de huisartsenpost begon de bureaucratie. Voor ons onbekend kan je maar tot 8:00 terecht in Veldhoven. Na te veel verkeer (verrekte N284!) kwamen we om 7:55 aan, wat volgens mijn klok nog steeds voor 8:00 is. We mochten aan de deur niet verder, ook al waren we op tijd. De huisartsenpost was leeg en we hadden een verwijzing van de eigen huisarts nodig. In Hapert. Om doorverwezen te worden naar Veldhoven. Waar we op dat moment waren. Met een dikke voet zijn we teruggereden, waar we onderweg belden met de eigen huisarts en gelukkig snel terecht konden. Daar kregen we compleet verwacht een verwijzing naar Veldhoven. Deze keer via de hoofdingang, werd na een foto de diagnose “gebroken voet” gesteld. Joh. Gezien de zwangere buik (van mijn vrouw) en de aanstaande bevalling was gips en bijhorende bloedverdunners geen optie, dus werd een erg kekke schoen aangemeten. 3 uur later dan gedacht waren we weer thuis en had ik een gruwelijke nasmaak aan het hele verhaal over gehouden.
Het uitkleden van de zorg is al lang gaande. Op lokaal niveau proberen we juist in te zetten op zorg. Zoveel van onze gemeenschap draait op zorg voor alle leeftijden, van kinderopvang tot ouderenzorg. Mocht er echter iets gebeuren waarbij je buiten de gebruikelijke tijden een huisarts nodig hebt, kan je maar beter hopen dat je op tijd onderweg bent. Tussen 7:15 en 8:00 kan je aftellen tot je je eigen huisarts kan bellen, want de regeltjes laten het helaas niet anders toe. Dat voelt voor mij niet als menselijke zorg. Achteraf gezien had ik bij de huisartsenpost voet bij stuk bij de stukke voet moeten houden. Maar regels zijn regels en zorg is daardoor steeds lastiger om menselijk te houden. Als Bladel Transparant vinden we dat zorg op 1 moet blijven en dat dit soort situaties niet mogen voorkomen. Met de komst van gezondheidscentra in zowel Bladel als Hapert hopen we dat hier verbetering in komt!
Dries Zumker
Fractie Bladel Transparant – Dries.Zumker@bladel.nl